En zo ben je ineens voor een tijdje de mama van een paar lammetjes.
Ja, nog steeds lammertijd. Zoals ik al schreef, een drukke en leuke periode. En zeker, zoals de laatste dagen, de zon zich zeer regelmatig laat zien, is het op en top voorjaar.
De Scotisch Blackface schapen zijn uitstekende moeders die prima zelfstandig aflammeren. De meeste bevallingen gaan goed, maar heel af en toe dan is er om allerlei verschillende redenen geen klik tussen moeder en kind. Hierop moeten de lammetjes dan met de fles grootgebracht worden. Die kleine bolletjes wol de fles geven is echt schattig en je ziet dan ook dat de meeste toeschouwers hiervan vertederd staan te kijken.
Als je de twijfelachtige eer hebt om een paar van deze lammetjes mee naar huis te nemen, zoals als ik, dan is dit de eerst dagen ook echt genieten. Maar net als bij vele andere zaken in het leven, is ook dit van tijdelijke aard. Het blijft echt wel zo dat elke keer dat ik de fles aan deze lammetjes geef ik hier een goed gevoel bij krijg. Toch kan ik niet ontkennen, als ik ‘s nachts weer mijn bed uit mag voor deze dotjes, dat zich zomaar andere gevoelens kunnen laten gelden.
Zomaar een paar weken de moeder zijn van deze lammetjes valt dus niet altijd mee. Ik kijk dan ook met veel respect naar al die moederschapen die met een of meerdere lammetjes rondlopen. Ik denk dat zij ook wel stiekem af en toe denken dat ze liever aan een schapenworkshop meedoen om even verlost te zijn van de opvoedkundige taken.
En dat komt goed uit, want er staan alweer de nodige workshops gepland. En voor hen, die nu kritisch in de pen willen klimmen omdat het niet goed is om die net bevallen moeders aan het werk te gaan……. Dit is natuurlijk niet echt waar. Voor de schapenworkshop gebruiken wij andere ooien 🙂
